අප දෙදෙනා සෙමෙන් සෙමෙන් ඇවිද ගියේ නටඹුන් නගරයෙන් මදක් ඈතට වෙන්න පිහිටා තිබුණු පන්සලක් යාබද ගල්කුලක් වෙතයි...... එහෙ මට යම් පුරුදු බවක නොදැනුනාම නොවෙයි ඒත් මම ඒ ගැන වැඩිය හිත හොදවන්න ගියේ නෑ.
ගල්කුලේ යම් ස්තානයක නැවතුනු ධීර....එහි යම් කිසි රටාවකට අත ගෙනයනවාත් සමගම කිසිඳු හඬක් නොනගාම අප ඉදිරියේ දොරටුවක් විවර උනා.
"වීර... ඔබට යම් මතකයක් හෝ ඇත්නම් මේ තමයි මාගේ වාස භවන"
"නැහැ ධීර මට එහෙම මතකයක් නෑ මෙතන මොකක් හරි පුරුදු බවක් දැනනව එච්චරයි"
"හොඳමයි වීර.... කෙසේ උවත් මේ තමයි මා විසූ ස්ථානය..අප හෙට උදයේම යමු අපගේ ගල්මඩුව බලන්න..එහිදී ඔබ දකීවි අප කල වික්‍රමයන්"
ධීර නැගිට ගොස් පහනක් දල්වා නැවත් වරක් රටාවකට අත ගල් බිත්තිය මත ගෙනයත්ම භාහිර ලෝකයත් එක්ක තිබුනු සම්භන්ධතාව නැති කරමින් ගල් දොර හඬ නොනගාම වැසී ගියා.....
"වීර ඔබට අද කොහොමත් මෙහි ලැගුම් ගන්නට බෑ එසේ උවහොත් ඔබ නැවතී ඉන්නා නිවස්නයේ පුද්ගලයන් බියවේවි...... ඔබ මදක් මෙහි සිට අතීතයට අතපොවන්නට හැකිද කියා බලන්න මම ඔබව ඔබ නැවතී ඉන්නා නිවස්නයට ගෙනයන්නම්"
හ්ම්ම්......මහලොකු ගලක්, රටාවකට අත දුවවා දොරක් හැරගන්නා පුද්ගලයෙක්, ඇරුණු දොරකින් ගල් කුලයට ඇතුලු උන විට පොඩි නිවසකට සම ස්ථානයක්...... මායාකාරී චිත්‍රපටයන්ගෙන් දකින දේ මට මගේ ඇස් දෙකටම පේනව....... මට මාවම විස්වාස කරගැනීමට අපහසුයි මා හීනයක් දකිනවාද මේ සැබෑවද?
මා හුන් තැනින් නැගිට පොඩ්ඩක් ඔබ මොබ ඇවිද්ද.....එහි වූ එක්තරා කැටයම් කල පුටුවක් දුටුමා එතැනට ගියේ ඒ ගැන බලන්නයි... හිතාගන්නට බැරි තරම් සූක්ශම කැටයම්..............එහි මා වාඩිගත්තේ කිසිත් නොසිතාමයි
"වීර...අගෙයි......ඔබ, ඔබ වෙනුවෙන්ම මාගේ නිවස්නයේ සෑදූ අසුනෙහි අසුන් ගෙන...... ඔබට මතකද වීර මා පැරදුනා ඔබට ඔය අසුන සෑදීමේදී"
"අනේ නෑ ධීර මම මේක දැක්ක නිසා වාඩි උනේ වැරදීමක් උනා නම් සමාවෙන්න"
"වීර, තමාට අයත් අසුනෙහෙ තමුන් හිඳගත් කල එහි ඇති වරද කුමක්ද....ඔය ආසනය ඔබ හැරෙන්න කිසිම කෙනෙක් අසුන් ගෙන නැහැ... ඔබට පෙනෙනවාද අර පැත්තකින් තිබෙන පාශාන කොටස්.... ඒ මාගේ හපන් කම්"
"ඉතින් ධීර එතන තියෙන්නෙ ගල් කෑලි ටිකක් විතරයිනෙ"
"අන්න ඒක තමයි වීර මා පැවසූවේ මා ඔබට පරාද උනා කියල; ඔබගේ හැකියාවෙන් මේ තරම් අපූරූ නිර්මානයක් කලාට මට එය කරගැනීමට නොහැකියි....ඔබගේ සියුම් බව ජීවය මා ලඟ නෑ වීර"
"ඉතින් මට විස්තරේ කියන්න"
"ඔව් වීර..... ඔබ මේ අනුරපුරේ දස්කම් පෙන්වා තියෙනව ඉහලින්ම, අප හෙට දිනයේ පළමුව අපගේ ගල්මඩුව බලන්න යමු එතැන තමයි කතිකාව පටන් ගැන්මට සුදුසුම තැන ප්‍රවිශ්ඨය මා අරගෙන හමාරයි..... නමුත් ඔබතුමාට සන්කේත අමතක වීම තමයි ප්‍රධානම ගැටලුව වෙන්නෙ අප බලමු"
"ඉතින් ධීර මට මේ මොනාවත් මතක නෑනෙ.... හුරු පුරුදු බවක් තියෙනව ඒ මම අනුරාධපුරේ යන එන නිසා වෙන්න ඇති"
"නැහැ වීර.... අප හෙට මලවතු ඔය අසබඩ ඔබ විසින්ම සෑදූ කිසිදා කිසිවෙකුත් නොදන්නා උමන් මාර්ඟය තුලින් අපගේ දෙවන ගල් මඩුවටත් ගොඩවිය යුතුමයි.....එහි තනිව මාහටත් යෑමට නොහැකියි මක්නිසාද යත් එහි අගුල හැරීමට අප දෙදෙනාම අවශ්‍ය නිසා"
මොනවා කියනවද කියල මට තේරෙන්නෙ නෑ.....අගුල් අරින්න මම කොහොමද අගුල් අරින්නෙ මට මුකුත්ම හිතාගන්න බෑ.. හිටපු එකේ හෙටත් බලමුකො මොකද වෙන්නෙ කියල..
"එසේනම් වීර දැන් අප සමුගත යුතුයි...ඔබ හෙට උදයේ මා හමු වන්න එවිට බොහෝ අවුල් වියැවුල් දුරුවීයාවි, ඔබට සුභ රාත්‍රියක්"
එසේ කියූ ධීර සන්සුන්ව හාන්සි උනා...මම යන්නෙ කොහොමද මහ ගලක් අස්සෙ හිරවෙලා. ඔහු නිදනව මම වටපිට බැලුව ඔහු අත් ගෙනගිය රටාව මම බලාගත්තෙත් නෑ.......
එක්වරම....පලාතම සුවඳ කරගෙන පහන් දැල්වුනා.....ඒත් එක්කම ධීර තවත් කෙනෙක් එක්ක කතාකරමින් දොර අසලට ආව....... මම බලාගෙන ඉන්නව කතා කරගන්නත් බැරුව එහෙම අපු අමුත්තා ගල් බිත්තිය මත රටාව මවන්න ගත්ත ඒ දිහා මා බලාගෙන හිටිය ඒත් එක්කම හඬ නොනගාම දොර ඇරුන මම ඉක්මනින් දොරෙන් එලියට යන්න හැදුවත් මට හෙල්ලෙන්නවත් බැරි උනා අමුත්ත පිටවෙලා යනවත් එක්කම දොර ආයෙත් වැහුන මම කෑගහන්න හැදුවත් ශබ්ධයක්නම් පිටවුනේ නෑ..... ඒත් එක්කම පහන් එලි නිවිල ගියා.....
මම හෙමින් සැරේ ගල් බිත්තිය ලඟට ගියා අර අමුත්තාගේ රටාවට අනුව ගල් බිත්තිය තෙරපුව ඒත් එක්කම ශබ්ධයක් නොනගාම ගල් දොර ඇරුන......
"ප්‍රීතී වීර ප්‍රීතී... ඔබට අගුලු මතක වේවි මෙහෙ අගුල හැර ගත්තානම් අනෙක්වත් ඔබගේ හිසේ කොහි හරි රැඳිලා තියේවි....සුවසේ යන්න සුවසේ නිදන්න හෙට උදෑසන අප වෙනදා සුපුරුදු තැනදී හමුවෙමු...ජයශ්‍රී"
සිද්ද වුනුදේ හිතාගන්නත් බැරුව මම බයිසිකලේට නැගගත්ත.... සෙමෙන් සෙමෙන් හෝටලයට පැමිනි මා බයිසිකලය ගසකට හේත්තු කරල සඳ එලිය යට වාඩි උනා...... මොහොතක් ඇස් පියාගෙන සිද්ද වුනු දේ මෙනෙහි කලා......
